"BİR İNSANI SEVMEKLE BAŞLAYACAK HERŞEY"
Her yılbaşı arifesinde hemen hemen aynı dileklerle yeni yılı karşılamaya çalışıyor, beklentilerimizi açıklıyor, birbirimize sağlık, sevgi, barış dolu bir yıl geçirmemizi diliyoruz.
Ben de yürekten katılıyorum.
Ancak, geçen yıllara da şöyle bir baktığımızda, gelecek yeni yıl ile yaptığımız tek şey, bu güzel sözcükleri, bu güzel temennileri birbirimize dilemekten başka bir şey gibi görünmüyor.
İşin açıkçası kuru kuru beklentiler, dilekler...
Tamam iyi, güzel de, her yıl tekrarladığımız bu güzel sözcükleri, kavramları, kişisel veya toplumsal olarak ne kadar yaşayabiliyor, uygulayabiliyor, ne kadarını gerçekleştirebiliyoruz?
Mesele şudur;
- Sevgiye emek verebiliyor muyuz?
- Barışı, kardeşliği, dostluğu anlayabiliyor, bu değerleri yaşayabilmek, yaşatabilmek için gayret gösterebiliyor muyuz?
- Bitmez tükenmez şiddetimizden, bencilliklerimizden vazgeçip, akıl ve vicdanı ön plâna geçirebiliyor muyuz?
- Tecavüzlere, cinayetlere, her türlü istismara, hırsızlıklara, haksızlıklara, yalana, dolana dur diyebiliyor muyuz?
- Bu Dünya'nın sadece bize ait olmadığını, hayvanların, bitkilerin, dağların, tepelerin, derelerin de yaşam hakkını savunabiliyor muyuz?
- İnsanların milyarlarca dolar harcayıp ürettiği silahları, yine diğer insanların öldürülmesinde nasıl kullanıldığını, sinema filmi gibi duyarsızca izlediğimizin farkına varabiliyor muyuz?
- Hem toplum sağlığı, hem kişisel sağlık açısından aldığımız önlemler yeterli mi?
- Adaletli, eşitlikçi, özgür düşünceyi destekleyen, yaşama sevincine katkısı olabilecek fikirler üretebiliyor muyuz?
- Her yıl yaşadığımız ve onlarca insanımızı kaybettiğimiz doğal felâketler için aldığımız kişisel ve kurumsal önlemler nelerdir?
- "Önce tedbir, sonra tevekkül" sözünden ne anlıyoruz?
- Bize benzemeyen, bizim gibi olmayan, karşıt dünya görüşüne sahip olan kişilere, karşı fikirlere ne kadar tahammül edebiliyoruz, diğer düşüncelere, inançlara da saygı gösterebiliyor, tartışabiliyor, konuşabiliyor, çözümler üretebiliyor muyuz?
Velhasıl bu liste böylece uzayıp gidebilir...
Çok karamsarlığa kapılmadan hemen şunu da belirteyim;
Halen sevgiden, mutluluktan, barıştan, adaletten, gelecekten yanayım, ümidim hiçbir zaman kaybetmedim, kaybetmem de.
Güneş sönmediği sürece umut da her zaman var olacaktır.
Yeter ki, ağzımızdan çıkan sözlere, eksikliğini hissettiğimiz bu güzel kavramları yaşamaya önce kendimiz, sonra toplum olarak hep beraber inanalım.
Ve son olarak;
Sait Faik Abasıyanık'ın Alemdağı'nda Var Bir Yılan" adlı öyküsünde geçen "Bir insanı sevmekle başlayacak her şey" sözünü hiç unutmayalım.
Yeni yılınız kutlu olsun...
