Yazısında bu tarz ağaçların büyük bir tehdit altında olduğuna dikkat çeken çalışan Köşe Yazarımız A.Cumhur Dokur,  bu ağaçların sessiz çığlıklarını satır aralarına taşıyarak, çok geç olmadan yetkililerin bu konuya acilen çözüm bulmasını istedi. Cumhur Dokur’un kaleminden:

Edremit eski tren istasyonu (Karayolları şube şefliği) önündeki asırlık ağaçlarından söz ediyorum.

Siz ağaç olsaydınız, böyle bir şehirde yaşamak ister miydiniz?

Sanmıyorum.!

Her halde o asırlık ağaçlar da kesinlikle böyle düşünüyorlardır.

Ancak ağızları, dilleri  olmadıklarından dertlerini anlatamıyorlar, çığlıklarını duyuramıyorlar, sonuç olarak sessizce ve çaresizce ölümlerini bekliyorlardır.

Kaldırımlar  yapılırken, ağaçların kök boğazlarına kadar taş döşeniyor.

Bu ağaçların köklerinin de nefes almaya ihtiyaçlarının olduğu hiç düşünülmüyor mu?

Eğer, sıkboğaz edilmiş bu asırlık ağaçlar ve diğerleri, bu zor durumdan kurtarılamazsa, sağlıklarını kaybedip hasta olacaklar ve kısa zamanda kuruyacaklardır.

Hiç vakit kaybedilmeden söz konusu ulu ağaçların ve şehirdeki diğer ağaçların da kök boğazları açılıp, rahat nefes almaları sağlanmalıdır.

Öncelikle şu konu çok iyi bilinmelidir ki; Şehir içindeki bu ağaçların ve ağaççıkların sürekli yeşil özellikleri ile hava kirliliğini önleme, gürültüyü maskeleme, rüzgar, toz ve gaz etkilerini azaltma, kent formuna dinamik etki verme, ulaşım akslarını belirleme, otomobil far ışıklarının olumsuz etkilerini  önleme, iklim koşullarını iyileştirme ve estetik etkileriyle şehre ve yakın çevresine önemli katkıları vardır.

Eğer biz bu güzelim ağaçların değerlerini, önemlerini  bilmezden, görmezden gelirsek, onlar da bizi bir kaç yıla kalmaz, terk edip gideceklerdir.

Bu memlekette bir tane peyzaj mimarı, bu işlerden anlayan, bunları gören, denetleyen görevliler/yetkililer yok mudur acaba?

Lütfen bu ulu ağaçlarımıza sahip çıkalım.

Bu güzellikler yok olduktan sonra, inanın "Onları" çok ararız!